Jij bent net als een akker, de maan is net als kaas…

Hallo bloggertjes!

Op 25 Oktober rond 20h00 kon je mij terugvinden in de schouwburg van Hasselt. In het begin van het schooljaar werd ons,6A, gevraagd naar een toneelstuk te gaan kijken. Onze keuze was gevallen op Messen in Hennen geregisseerd door Julie Van Den Berghe. Het toneelstuk is origineel geschreven door David Harrower en het spel werd opgevoerd door Wim Opbrouck, An Miller en Sabri Saad El Hamus van het productiehuis NT Gent.

Messen in hennen.. WAT?

Het stuk handelt over een driehoeksrelatie tussen een boer, zijn boerin en de molenaar. De boer brengt zijn tijd het liefst door met zijn paarden waardoor de boerin al snel aandacht gaat zoeken bij de molenaar. De molenaar is een man met veel wereldwijsheid en dit trekt de boerin aan. Hij schudt de boerin ook wakker door te zeggen dat de paarden het allerbelangrijkst zijn in de ogen van de boer. Zij is veel minder waard. Dit alles zal er voor zorgen dat ze een affaire beginnen.

Muziek,taal & licht..

Toen de deuren van de zaal opengingen was het toneelstuk al aan de gang. Het stelde een trouwfeest voor waarbij het publiek heel erg betrokken werd. De muziek en de geluidseffecten speelden ook een heel belangrijke rol in het spel. Bij het trouwfeest was er accordeonmuziek te horen die een feestelijke sfeer opwekte.

Verder werd de taal net als het geluid sterk naar voren gebracht. Het toneelstuk startte met een discussie tussen de boerin en de boer. Hij zei dat ze net als een akker was maar daarom was zijzelf nog geen akker. Zij zag dit anders en wou niet vergeleken worden met een akker. Dit soort filosofisch getinte conversaties konden we in het hele stuk terugvinden.

Ook het licht speelde een belangrijke rol, het indiceerde de plaats aan waar het zich afspeelde. Kwam het licht van bovenaf, dan wisten we dat de spelers in het huis van de boer waren. Kwam het licht van rechtsonder, zag men duidelijk een stal in het decor. Als het licht van onderaf kwam, was er weer een schaduw van een molen te zien.

De titel van het stuk is een woordspeling die de boerin in het stuk gebruikt wanneer ze over God praat, hierin komt dan weer het belang van de taal terug.

Moeilijk…

Ten slotte vond ik het een moeilijk te begrijpen toneelstuk omdat de taal en bepaalde ,voor mij zelfs overbodige, scenes het geheel ingewikkelder maakte dan het eigenlijk was. Ook kwamen er bepaalde scènes in voor die zeer weinig inhoud hadden. De boer die ineens een paardenmasker droeg en in zijn ondergoed over het toneel liep, de boerin die begraven werd onder een hoop aarde en de boer die ineens dood bleek te zijn na een intieme dans van de boerin en de molenaar. Dit waren voor mij stukken die te moeilijk te begrijpen waren en daarom volgens mij geen meerwaarde waren aan het toneelstuk. Maar de essentie van het hele stuk werd door mij en mijn klasgenoten wel begrepen. Dit is een spel waarover moet worden nagedacht, daarom was het ook zo uniek en een fijne ervaring voor mij.